Tytuł wystawy: „Po sezonie. Kazimierz Dolny nad Wisłą”.
Data: 18.05.2022
Miejsce: Dziedziniec Zamku w Kazimierzu Dolnym, ul. Zamkowa 3
O wystawie:
Listopad to chyba najsmutniejszy miesiąc w roku. Krótki dzień, szaro i chłodno, natura szykująca
się do zimowego snu zastyga, pozbawiając ludzi wpływu jej naturalnej, żywiołowej energii. Wszystko
w przyrodzie spowalnia, a ludzie, jeśli tylko mogą, chowają się w domowych zaciszach, po cóż bowiem wychodzić, gdy na zewnątrz dominują kolory smutku.
W taką aurę studenci specjalności fotograficznej udali się na plener warsztatowy do Kazimierza Dolnego nad Wista, by przyjrzeć się życiu miejscowości, zwykle pełnej uroku i atrakcji turystycznych, gdy jesień wygna Z niej już przyjezdnych, tłumnie wypełniających tutejsze ulice i zaułki w okresie wiosenno-letnim.
Zastali szczątki złotej polskiej jesieni w postaci złotych, pomarańczowych i brązowych liści na klonach, bukach, grabach, kasztanowcach i drzewach owocowych. Czekały na nich ciche ulice i bezludne urokliwe wąwozy, niemal puste knajpki i takież obiekty zabytkowe. Co tu fotografować? Dla kreatywnych takie pytanie nie istnieje, co pokazują zdjęcia z wystawy poplenerowej.
Mimo ,,zatrzymania się” czasu, zupełnego wyciszenia stałego tu gwaru głosów arcylicznych w sezonie turystów, miasteczko przecież nie zamarło. Ono żyje. Wyciszone, uspokojone, bo jesienią należy tylko do tutejszych, żyjących tu na co dzień, a o szarej, jesiennej porze odpoczywających od obcych, zbierających siły do powitania następnego sezonu. Tu wyraźnie dają się odczuć cztery pory roku. Te pełne energii, ruchu, gwaru, intensywnych kolorów i aktywnego działania, i te będące czasem spokoju, wyciszenia i zbierania sił do wiosennego odrodzenia. Tutejsi i jesienią pozostają aktywni — artyści tworzą, zakonnicy
w ciszy przeżywają swoje powołanie, restauratorzy karmią, a lenie leniuchują, a reszta funkcjonuje według przyjętego modelu życia i pracy, choć może w nieco zwolnionym tempie.
Wizualny opis tego czasu odpoczynku przestrzeni i mieszkańców przedstawiają kadry studentów, krążących przez cztery dni po uliczkach miasteczka, jego skwerach, placach, nabrzeżach, kamieniołomach, śladach historii, lasach i wąwozach. Ale nie tylko przestrzeń zafascynowała młodych fotografów — kazimierzanie okazali się ludźmi w większości bardzo otwartymi, gotowymi dopuścić do siebie ludzi z aparatami.
Ta jesienność miasta swoje zalety. Dzień krótki, późnym popołudniem światła już brak, za oknami wilgoć
i chłód. Nie chciało się wychodzi¢ w taka mokrawa czerń. Długie już wieczory zostały poświęcone analizie zdjęć robionych za dnia i rozmowom o fotografii — to szybka i wydajna forma edukacji. Z dnia na dzień,
z wieczoru na wieczór, zdjęcia dobrzały.
Dzięki szerokiemu spojrzeniu na Kazimierz i kazimierzan powstał obszerny materiał socjologiczno-krajoznawczy, przedstawiający miejscowość turystyczną po sezonie. Złożona z prac studentów wystawa daje pełnowymiarowy obraz miasteczka o ciekawej historii i nie mniej interesującej współczesności, Zatrzymanego w swoistym letargu, wymuszonym przez jesień, nie zawsze przyjazna porę roku. Czasem słońce, czasem deszcz, czasem kolorowo, czasem szarawo, a życie toczy się, bo taki jest porządek natury
i świata…
Na wystawie swoje zdjęcia zaprezentują: Karolina Grzechocińska, Filip Naumienko, Adrianna Smudzińska, Agata Uliczna, Atala Deblessem, Gabriela Bernat, Igor Karlicki, Julia Filipkowska, Justyna Deoniziak, Justyna Grochowska, Karolina Kiełczewska, Kinga Sobaniec, Zuzanna Maciakiewicz, Jakub Dróżdż, Mateusz Politański, Oliwia Masny, Patrycja Jenerałek, Piotr Wajs, Sylwia Sadło, Tatiana Rukhavets, Wojciech Przybysz, Aleksandra Szcząchor, Aleksandra Lesia
