Kazimierski Ośrodek Kultury Promocji i Turystyki (KOKPiT) jest samorządową instytucją kultury gminy Kazimierz Dolny.
Powstał poprzez rozszerzenie działalności Kazimierskiego Ośrodka Kultury (funkcjonującego pod tą nazwą od 1992 r.) na mocy Uchwały Nr XXII/118/12 Rady Miejskiej w Kazimierzu Dolnym z dnia 25 czerwca 2012r.. W 2012r. zmieniono dotychczasową nazwę, statut i zakres działalności ośrodka.
W strukturze instytucji działa kilka wyodrębnionych komórek (działów):
W KOKPiT swoją siedzibę ma również Stowarzyszenie Filmu i Sztuki „Dwa Brzegi” www.dwabrzegi.pl.
Przy ośrodku działa także:
Kazimierski Klub Twórców Ludowych i Rękodzieła Artystycznego, powstały w 2005r., zrzeszający prawie 30 twórców i rękodzielników z terenu naszej gminy. Dwa razy do roku Kazimierski Ośrodek Kultury Promocji i Turystyki wraz z Klubem Twórców organizuje kiermasze świąteczne, a raz do roku konkurs i wystawę dla swoich twórców. W miesiącach letnich organizowane są także Warsztaty Sztuki Ludowej, odbywające się na kazimierskim rynku.
Stowarzyszenie Kazimierski Uniwersytet Trzeciego Wieku, powstały w 2018 roku, zrzeszający ponad 60 członków. W ramach dzaiłalności Uniwersytetu odbywają sięwykłady, spotkania z ciekawymi osobami, warsztaty artystyczne, joga, nordic wolking, nauka języka angielskiego, zajęcia komputrowe, wyjazdy, wycieczki…
W każdą sobotę lipca i sierpnia mają miejsce Letnie Wieczory Muzyczne, współorganiozwane przez KOKPiT. Od roku 2016 Letnie Wieczory Muzyczne zmieniły nazwę na Kazimierski Festiwal Organowy. Koncerty odbywają się od lat 70-tych XXw. w zabytkowym wnętrzu kazimierskiej Fary, z wykorzystaniem najstarszych w Polsce organów, pochodzących z 1620r., będących dziełem gdańskiego organmistrza Szymona Lilliusza. Celem koncertów jest prezentacja szerokiego spektrum muzyki organowej i kameralnej w wykonaniu młodych wykonawców, jak również tych znanych i uznanych.
Chcemy tworzyć miejsce tętniące życiem, z domową atmosferą, realizujące ciekawe projekty kulturalne i edukacyjne, otwarte dla wszystkich, dostosowujące swój program do potrzeb mieszkańców, społeczności lokalnej, pomagające w realizacji różnorodnych pomysłów.
Chcemy się rozwijać, korzystając z nowoczesnych form komunikacji i ekspresji, chcemy realizować projekty interdyscyplinarne, łączące nowoczesność z tradycją. Naszym przesłaniem jest budowanie kapitału społecznego poprzez zachęcanie do rozwoju i aktywnego uczestnictwa w życiu kulturalnym.
Chcemy być miejscem przynoszącym satysfakcję i samorealizację pracownikom, przyjaznym dla współpracowników i budzącym zaufanie.
Nie chcemy być hermetyczni, dlatego w swych działaniach będziemy wychodzić również na zewnątrz, animować przestrzeń miejską, współpracować z okolicznymi miejscowościami.
HISTORIA BUDYNKU
HISTORIA DOMU KULTURY
HISTORIA BUDYNKU
Historia zespołu sięga lat 30-tych XVI stulecia, gdy w Kazimierzu, stojącym wówczas u progu swego „złotego wieku”, wzniesiono świątynię oraz towarzyszącą jej instytucję dobroczynną. Zlokalizowano je przy ulicy Lubelskiej, najstarszym trakcie komunikacyjnym miasta, którego przebieg wyznaczył jeszcze we wczesnym średniowieczu biegnący tędy szlak komunikacyjno – handlowy.
Obie te budowle były drewniane, dopiero około połowy wieku XVII zastąpione zostały obiektami murowanymi. Nowy kościół Św. Anny, mimo iż jego budowę ukończono dopiero w roku 1670, wzorowany był, podobnie jak wiele budowli także poza Kazimierzem, na miejscowym kościele farnym, noszącym znamiona stylowe tzw. renesansu lubelskiego.
HISTORIA DOMU KULTURY
Dom Kultury był zawsze istotnym miejscem, w którym skupiało się życie kulturalne, społeczne i towarzyskie Kazimierza. Mimo, iż zmieniał swoje nazwy, jego atmosfera była niezmienna. Mieszkańcy wciąż wspominają spotkania, herbatki, grę w brydża i szachy, występy czy koncerty. Mówią o tym z sentymentem i szacunkiem, a nawet nostalgią. Co ciekawe, udawało się pracownikom i współpracownikom Domu Kultury zaangażować w działalność wiele osób, które chętnie poświęcały swój czas, korzystając jednocześnie z wielu dobrodziejstw tej instytucji. Były to czasy, gdy Dom Kultury czynny był do godz. 22.00 – spełniał więc funkcje nie tylko instytucji kulturalnej, lecz także był miejscem spotkań towarzyskich.
O historii Domu Kultury jako instytucji przed rokiem 1969 niewiele wiadomo. Dyrektorem do tego roku był Jan Duer.
Po 1969 roku, gdy kierownictwo w Domu Kultury sprawowała już Krystyna Pielak, w skład instytucji kultury wchodziły, oprócz budynku przy ul. Lubelskiej, również Dzwonnica, dom Karola Sicińskiego oraz Amfiteatr nad Wisłą. We wcześniejszych latach w budynku przy ul. Lubelskiej znajdowała się świetlica oraz biblioteka, którą przeniesiono następnie na ul. Senatorską. Od 1 stycznia 1969 r. kierownikiem, a potem dyrektorem Domu Kultury, była Krystyna Pielak.
Wśród wielu dziedzin wszechstronnej działalności Domu Kultury pod kierownictwem Krystyny Pielak wymienić należy zaangażowanie w organizację Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych, którego Dom Kultury przez lata był filarem, jak i zainicjowanie dorocznych koncertów organowych, która to inicjatywa okazała się zresztą wielkim i wieloletnim, wciąż aktualnym sukcesem. Pomysłodawcą koncertów był prof. Feliks Rączkowski. W organizowaniu koncertów bardzo pomocny i ogromnie życzliwy owej idei był ówczesny proboszcz kazimierskiej parafii, Ś.P. ks. Zdzisław Maćkowiak. Przy Domu Kultury działał zespół muzyczny „Alikwoty”, wykonujący nowoczesną i modną wówczas muzykę. W jego skład wchodzili m.in. Augustyn Stachyra, Tadeusz Wrona, Stanisław Zdanowski. Potem tradycję tę kontynuował zespół Mariusza Czachyry. Andrzej Kanior prowadził zespół taneczny, Kazimierz Daczka – chór i zajęcia instrumentalne, które wykształciły nawiasem mówiąc kilku zawodowych muzyków. Naukę gry na instrumentach prowadzili również Tadeusz Wrona i Andrzej Toruński. Jak mówi była dyrektor „teren był naszym oczkiem w głowie” – tak więc Dom Kultury współpracował z zespołami śpiewaczymi w Bochotnicy, Wierzchoniowie, Rzeczycy i Dąbrówce. Zespoły te występowały zawsze w czasie festiwalowego koncertu „Lubelszczyzna żegna festiwalowych gości”, rokrocznie odbywały się Dożynki – zawsze w innej wsi. Oprócz tego w Domu Kultury odbywały się liczne i różnorakie zajęcia, np. nauka tańca towarzyskiego, nauka języków obcych, cykliczne spotkania „Za horyzontem” dotyczące medycyny naturalnej i niekonwencjonalnych metod leczenia oraz punkt wymiany używanej odzieży. Młodzież bawiła się na organizowanych w soboty dyskotekach, a dorośli chętnie spędzali tu Sylwestry.
Niezwykłe wydarzenie stanowiły odbywające się cykliczne koncerty fortepianowe, grane przez znanych wirtuozów na instrumencie podarowanym Domowi Kultury przez Pana Kędrę, zaś z recitalami pojawiali się śpiewacy formatu Andrzeja Hiolskiego. Swoje wystawy mieli tu m.in. Daniel de Tramecourt, Rudolf Buchalik, Sławomir Oroń, Zbigniew Kosmulski, Zuzanna Rucińska i Edward Rodzik. Na autorskich spotkaniach kazimierzacy mieli szansę osobiście porozmawiać z pisarzami, aktorami, artystami, muzykami, ludźmi kultury. Otrzymywane wówczas autografy przechowywane są z pieczołowitością w wielu kazimierskich domach. Zimowym dniem, oczekiwanym niecierpliwie przez dzieci i młodzież, były tzw. „choinki”, czyli bale przebierańców. Była to zawsze istna rewia kostiumów i barw, uszytych na miarę fantazji i chęcią bycia najpiękniejszym i – co najważniejsze – nierozpoznanym.
Mówiło się: „idę do emdeku”, a to oznaczało zawsze spotkanie ze znajomymi przy ziołowej herbacie, w kawiarence Domu Kultury, ewentualnie przegląd prasy w dobrze zaopatrzonej w najświeższe i archiwalne gazety czytelni, wspólne oglądanie Teatru TV lub meczu. W pamięci kazimierskich Pań zapisała się na stałe Liga Kobiet, prowadzona i koordynowana przez Panią Tyszkiewiczową. Działał tu nie tylko teatr amatorski, ale odbywały się też konkursy na najpiękniejszy ogródek, recytowano własnego autorstwa wiersze, dyskutowano przy „herbatkach”, urządzano bale i zabawy. To dzięki udziałowi w konkursach „ligowych” gospodynie domowe wyposażały swoje kuchnie w prodiże i temu podobne sprzęty, zdobywane jako nagrody na drodze rywalizacji czy też dzięki własnemu zaangażowaniu. Za sprawą Domu Kultury wiele osób po raz pierwszy zobaczyło stolicę i inne zakątki Polski, bowiem instytucja ta była organizatorem wycieczek turystycznych, z których bardzo chętnie korzystano, wspominając je przez lata. Pani Maria Kędrowa, społeczniczka i osoba wielce nietuzinkowa, przy Domu Kultury prowadziła teatrzyk lalkowy „Tyci-tyci”, reżyserowała też i przygotowywała przedstawienia teatru amatorskiego, którego aktorami byli kazimierzacy.
W 1981r. zmieniono nazwę Domu Kultury na Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury.
W latach 1999-2002 dyrektorem KOK, czyli Kazimierskiego Ośrodka Kultury, była pani Katarzyna Sikorska, absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W tym czasie odbywały się tu zajęcia plastyczne i teatralne, prowadzone nie tylko w samym ośrodku, ale także w szkołach wiejskich należących do gminy Kazimierz Dolny. Instruktorki z KOK-u jeździły do Bochotnicy, Dąbrówki i Rzeczycy, by prowadzić tam zajęcia. W Ośrodku Kultury odbywały się spotkania starszych mieszkańców Kazimierza, a ich wspomnienia spisywane przez panią Monikę Dudzińską, drukowane były następnie w kazimierskiej „Farze”. Przy ośrodku prowadzona też była działalność artystyczna. Kazimierski organista, pan Adam Głos, założył chór „Cantemus”, w którym śpiewali młodzi utalentowani mieszkańcy Kazimierza. Nauczycielka muzyki, pani Monika Kubiś-Arbuz, prowadziła dziecięcy zespół ludowy „Kazimierz” dla dzieci z całej gminy.
Kazimierski Ośrodek Kultury dążył do tego, by przyciągnąć w swoje progi jak najwięcej młodzieży. To dla niej utworzono pierwszą w miasteczku siłownię, tu młodzi ludzie mogli pograć w tenisa stołowego czy różne gry planszowe. W Ośrodku Kultury znajdował się również jeden z pierwszych komputerów i organizowane były zajęcia uczące jego obsługi. Mistrz szachowy, pan Zbigniew Księski, prowadził zajęcia szachowe, a panowie Sławomir Adamski i Mirosław Kałużny uczyli języka angielskiego i niemieckiego.
Pracownicy ośrodka zbierali w okolicznych wsiach stare przedmioty, takie jak: szmaciane chodniczki, gliniane naczynia, różne sprzęty domowe i gospodarskie, z których powstał specyficzny domowy wystrój, przyciągający gości ciepłą atmosferą. Gdy dodamy do tego kawiarenkę, wypożyczalnię kaset wideo i małą księgarenkę, to uzyskamy obraz miejsca bardzo chętnie odwiedzanego przez miejscowych i przyjezdnych gości.
Dyrektorem Kazimierskiego Ośrodka Kultury w latach 2002-2012 była pani Monika Dudzińska, wcześniej wieloletnia pracownica tej instytucji. W tym czasie Ośrodek Kultury kontynuował współpracę przy organizacji takich dużych imprez kulturalnych jak: Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych oraz Letnich Wieczorów Muzycznych. Cykl letnich koncertów organowych w kazimierskiej farze współorganizowali: Jan Popis i Robert Grudzień oraz proboszcz Parafii pw. św. Jana Chrzciciela i Bartłomieja Apostoła ks. Tomasz Lewniewski. W latach 2004-2007, wspólnie z panem Tadeuszem Pałką i Fundacją X Muz – Vincent, w Ośrodku Kultury odbywał się cykl spotkań z reżyserami filmów dokumentalnych pod hasłem „Autorskie Wieczory Filmowe”, na którym goszczono: A. Sapiję, S. Janickiego, A. Titkowa czy M. Zmarz-Koczanowicz.
Od 2005r. pod patronatem KOK-u działa Klub Twórców Ludowych i Rękodzieła Artystycznego, który zrzesza około 30 twórców ludowych i rękodzielników z obszaru całej gminy Kazimierz Dolny. Specjalizują się oni m.in. w plecionkarstwie, hafcie krzyżykowym, rzeźbie, wycinankach, malowaniu na porcelanie i tkactwie. Twórców z ich warsztatami pracy i gotowymi produktami można spotkać w każdą trzecią niedzielę miesiąca (od kwietnia do października) na kazimierskim rynku. W czasie kierowania ośrodkiem przez panią Dudzińską odbyło się tam ok. 100 wystaw. We współpracy z Instytutem Sztuki PAN można było obejrzeć wystawy fotografii „Fotograf przyjechał”, Janiny Mokrzyckiej „Fotografia kobieca, kobiecość w fotografii”, a także zdjęcia Maksymiliana Skrzeczkowskiego, Jerzego Kuny czy Tadeusza Sumińskiego, na wernisażu którego była Wisława Szymborska. W KOK-u miały miejsce również wystawy rzeźby, np. Bogdana Markowskiego czy malarstwa takich artystów jak: Hanna Murgrabia, Danuta Clark i Piotr Goss. W latach 2008-2010 przy współpracy Kazimierskiego Towarzystwa Wiślanego miały miejsce trzy edycje koncertów szant, a w latach 2008-2010 działał młodzieżowy teatr „Enigma” prowadzony przez panią Ewelinę Burek.
