- Miejsce: Kazimierski Ośrodek Kultury, Promocji i Turystyki, ul. Lubelska 12
- 5.08.2022, godz. 17:00
Spotkanie będzie połączeniem projekcji filmu „Dziadek” (2015) w reżyserii wnuczki Jerzego Żurawskiego – Zofii Żurawskiej i prezentacją książki pt. „Moje życie” cz. I autorstwa Jerzego Żurawskiego.
Film „Dziadek” opowiada nie tylko o dzieciństwie Jerzego Żurawskiego, ale także relacji dziadka z wnuczką, potrzebie powrotu do własnych korzeni. Ukazuje również przemijalność ulotnych chwil życia i niezwykłą moc wspomnień łączącą pokolenia.
KSIĄŻKA Jerzego Żurawskiego „Moje życie”cz.1 wydana w 2022 roku opisuje dzieciństwo i wczesną młodość autora w północno – wschodnim zakamarku II Rzeczypospolitej. Jest jednym w wielu świadectw losu Kresowian.
Oczami przyszłego historyka sztuki i konserwatora zabytków zaobserwowane są krajobrazy z pięknej krainy jezior i architektura miasteczka powiatowego Brasławia. Scharakteryzowane jest środowisko inteligencko – urzędnicze. Ważni są także zwykli ludzie i relacje społeczne różnych narodów i wyznań. Przedwojenna idylla życia na prowincji, która słynęła z tolerancji i braku konfliktów etnicznych, zostaje porażona wybuchem II wojny światowej i kolejnymi okupacjami: sowiecką pierwszą, niemiecką i sowiecką ostateczną.
Losy rodziny Żurawskich odmierzane są falami terroru okupantów, aresztowaniami, wywózkami i podjętą pod przymusem decyzją ekspatriacji w granice PRL. Tu zaczyna się opowieść o kolejowej tułaczce i poszukiwaniu miejsca do dalszego życia rodziny na mapie nowej Polski. Opisany jest terror stalinowski widziany przez ucznia szkoły średniej, maturzystę niechętnego istniejącemu ustrojowi. Końcowym wydarzeniem opisanym w książce jest moment rozpoczęcia studiów na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie.
Jerzy Żurawski urodzony w 1930 roku w Brasławiu na Wileńszczyźnie. Ekspatriowany w 1945 roku do Polski Ludowej. Ukończył studia historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1956 roku. W latach 1958-1963 pracował w urzędach konserwatorskich w Olsztynie i Rzeszowie. W latach 1963-1972 był starszym kustoszem i wicedyrektorem Muzeum-Zamku w Łańcucie. Od 1972 roku pełnił funkcję konserwatora zabytków na Powiat Puławski (Kazimierz, Nałęczów, Puławy) do 1993 roku, będąc jednocześnie dyrektorem Muzeum Nadwiślańskiego w Kazimierzu Dolnym do 2000 roku. Członek Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS od 1972 roku. Honorowy Obywatel Janowca i Kazimierza Dolnego.
