Serdecznie zapraszamy 11 lutego 2023 r. na dwie wystawy fotografii Ewy Rzeźnik projekt „Portret bez Barier” we współpracy z Krzysztofem Bączkowskim. Pierwszy wernisaż odbędzie się w Bibliotece Publicznej w Kazimierzu Dolnym, ul. Lubelska 32/34 o godz. 12:30. Drugi w Kazimierskim Ośrodku Kultury, Promocji i Turystyki, ul. Lubelska 12 o godz. 12:45.
Ewa Rzeźnik – polonistka i neurologopedka, absolwentka podyplomowych studiów fotografii na Uniwersytecie Rzeszowskim. W 2021 r. obroniła dyplom w Pracowni Dokumentu w Lubelskiej Szkole Fotografii. Specjalizuje się w fotografii portretowej i dokumentalnej. W swoich pracach skupia się na człowieku i relacjach międzyludzkich. Od lat prowadzi Koło fotograficzne „Światłoczuli” dla niepełnosprawnej młodzieży. Interesuje ją terapeutyczna rola fotografii. Inicjatorka projektów „Arteterapia przez fotografię” oraz „Portret bez barier”.
„Portret bez Barier” to projekt realizowany przez Zespół Szkół Specjalnych w Biłgoraju i objęty mecenatem przez firmę Model Opakowania Sp. z o. o.. Bohaterami inicjatywy są niepełnosprawni uczniowie ZSS w Biłgoraju, którzy razem z profesjonalnymi modelkami wystąpili na stronach kalendarza na rok 2023. Jest to druga edycja wydarzenia.
Pomysł na kalendarz pojawił się w 2009 roku. Autorka projektu Ewa Rzeźnik połączyła w nim dwie ważne przestrzenie: miłość do fotografii i pasję do pracy w szkole specjalnej. Sukces poprzedniej edycji i ilość zaangażowanych osób, potwierdzają zasadność i potrzebę podejmowania działań w tym zakresie.
Inicjatywa ma na celu aktywowanie pozytywnych zmian, niwelowanie wykluczenia społecznego osób niepełnosprawnych, zwrócenie uwagi na problemy niesprawiedliwości społecznej, a także wzmacnianie potencjału społeczności poprzez zaangażowanie, zmierzające do podnoszenia wiedzy i rozwijania świadomości na temat niepełnosprawności intelektualnej.
Podczas trwania akcji w rzeszowskim studiu „Skypeak” odbyły się trzy sesje fotograficzne. W projekt zaangażowało się wiele osób z obszarów województwa rzeszowskiego i lubelskiego.
Dla kogo? Dlaczego? Na te pytania jest wiele odpowiedzi: dla niepełnosprawnych osób, żeby uwierzyły w swoje możliwości, został zauważony ich potencjał i piękno, dla prawdziwej integracji, łączenia środowisk, współdziałania na gruncie kulturalnym i społecznym, dla oswajania, przekraczania granic potocznie rozumianej „normalności”, dla współegzystencji – bez zdziwienia i gapienia się na „inność” lub odwrotnie – udawania, że jej się nie widzi.
